Schapen? Daar hoef je de Kingma’s uit Hantumerútbuorren (iets boven Dokkum) niets over te vertellen. Nog steeds houden ze duizenden schapen op deze sappige Friese weiden. Maar op een goede dag in 2016 kon de familie het melkveebedrijf van de buurman overnemen. “Een verouderde boerderij, maar met een goed aangeschreven veestapel”, zegt Gonnie. Samen met oom Andries en vader Gerrit werd het plan gesmeed. Eelkje werkte destijds nog buiten de deur. Aangezien hun twee broers geen belangstelling hadden voor de boerderij, haalde Gonnie haar zus over om het avontuur aan te gaan. En een avontuur werd het. Gonnie: “Ik heb ooit lessen melkveehouderij gevolgd op de landbouwschool, maar die gingen het ene oor in en het andere oor uit. Wij zouden immers nooit gaan melken.” Eelkje vult aan. “Ik had tien jaar geleden niks met koeien. In de veehandel kwam ik in aanraking met koeien.” In het begin was het enthousiasme ver te zoeken. Na de bedrijfsovername moest er fiks opgeruimd en gemoderniseerd worden. “Slopen, saneren en samen bikkelen.” De melkprijs was matig in die tijd en buurtgenoten reageerden sceptisch. Eelkje: “Niet omdat we twee vrouwen waren, maar omdat we nog nooit eerder een melkveebedrijf hadden gerund.”
Passie
Het duurde een jaar om de liefde voor de koe te laten opbloeien. “Ondanks de drukte vonden we snel onze draai”, blikt Eelkje terug. De melkproductie schoot omhoog door aanpassingen in het rantsoen en betere ligboxen. Twee melkrobots, tweedehands op de kop getikt, wierpen hun vruchten af. “We konden al rap naar drie melkbeurten per koe per dag.” In de stal vonden de zussen hun draai. “In de ochtend redden we het in een uurtje, ’s middags in drie kwartier. We werken goed samen en hebben een half woord nodig om aan te geven wat we moeten doen.” Ondertussen breidden Gonnie en Eelkje samen met hun oom de veestapel uit met gerichte aankopen in Duitsland. “De liters schoten omhoog, de betere gehaltes kwamen later.” Inmiddels hebben de zussen een passie voor de koe ontwikkeld. Eelkje wijst op de koe die de rechtermelkrobot opzoekt. “Kijk, haar hebben wij destijds overgenomen uit de inboedel van onze buurman. Zij is een topper, één van onze twee koeien met een productie van meer dan honderdduizend liter.”
Innovatief
Gonnie en Eelkje houden van innovatie, zeker als het comfort voor de koe daardoor toeneemt. Licht, lucht en ruimte zijn gecreëerd met een daglichtkoepel en open zijkanten. In de stal zijn ventilatoren en extra waterpunten geïnstalleerd. Sinds drie jaar liggen er bovendien koematrassen in de ligboxen. “De koeien liggen er graag op, hun conditie neemt toe en de melkproductie steeg.” De melkrobots zijn vervangen door een modernere versie. Een verandering is ook zichtbaar in de veestapel waar een driewegkruising een voorzichtige intrede maakt. Ook buiten het bedrijf houden de zussen van reuring. Rond de melkveeboerderij waar Eelkje met haar partner en zoontje Oane Gerrit (2) woont, lopen alpaca’s, geitjes en nandoes.
Familiesucces
Ondertussen is opa Kingma zich blijven bekommeren om de schapen. Zo speelde hij zijn dochters vrij voor de melkveehouderij. Oom Andries beschikt over een onmisbaar netwerk en brengt kennis en kunde in. Oma speelt inmiddels een cruciale rol in de opvang van de jongste generatie. Jildou (5) en Berber (3), de dochters van Gonnie kunnen op haar rekenen. Alles en iedereen helpt mee tijdens bijzondere klussen. Door de combinatie van melkvee en schapen lopen de piekdruktes in elkaar over. De lammertijd is nog niet voorbij of het grasmaaiseizoen begint. “Bij ons is er geen moment rust, maar het lukt ons prima om het te managen. Dat is een familieprestatie”, zeggen de zussen.
Samen is de sleutel. Zonder elkaar hadden we het nooit gered.
Geen nummer
De zussen zijn drie jaar geleden overgestapt naar Vreugdenhil Dairy Foods. Gonnie: “Tot onze tevredenheid. Het mooist vinden wij het persoonlijk contact. Simon Smink, onze rayonadviseur, kunnen we altijd bellen bij problemen en hij helpt ons verder.” Eelkje: “Bij Vreugdenhil hebben we nooit het gevoel dat we een nummer zijn op een spreadsheet. Vorige week werden we op een beurs aangesproken door Vreugdenhil-medewerkers die we nog nooit hadden ontmoet. “Zijn jullie de dames Kingma?” We worden gezien.” Inmiddels hebben de dames bewezen dat ze hun mannetje staan. En af en toe horen ze eens een compliment. “Ik had het nooit verwacht, maar jullie hebben het toch maar mooi gered. We blijven nuchtere Friezen hoor, maar op zo’n moment zijn we toch wel trots.”
Dit artikel verscheen in het magazine voor melkveehouders december 2025 van Vreugdenhil Dairy Foods.
